MİHRAP

Açtın gözlerini, görmedin.

Burası dünya, mihrap.

İnsanlar dağınık ve harap.

Al eline silahı, savaş!

Düşmanın midesinde aş.

Sana kalan sadece bir taş.

O'nu an ve at,

Yarılır elbet düşmanın baş.

Savaş!

Kimin askerisin,

Kimin düşmanı,

Kimin esiri? 

Yalnız sensin 

Kaderinin sefiri.

Önüne serilenler, işte, nimet.

Kazandığın her şey ganimet.

Acele etme!

Savaş bu. Hile ve oyun.

Tüm kötülükleri soyun.

Yerde mağfiret, gökte mağfiret.

Savaş bitti, başladı diğeri.

Arama boşuna kaybedilen onca eri.

Al eline silahı, savaş!

Çekilmek yok bundan böyle geri.

 

ARINMA

Gör!
Bugün dünün aynısı.
Bugün yarının aynası.
Ne koyarsan karşısına,
Yaşayacaklarının mayası.
Farket!
Yol yok zifiri gecede.
Ay doğdu gökyüzünde.
Kaldır kafanı, gör;
Az kaldı doğacak güneş de.
Kalk ayağa!
Kulaklarda binlerce sayha.
İz tutsa da demir levha.
Niyet, şeytanı gömdü.
Aynada arınmış bir nüsha.

 O GÜN 

Tüm yağmur bir yere boşandı,

Her yıldırım aynı noktaya düştü.

O gün başladı,

Yangın ve sel başladı.

Aynı anda olur mu dedi ahali?

Nasıl yanar su odun misali?

Gözler şakınlığın ve korkunun timsali.

Bir kurtuluş aradılar,

Bir çıkış,

Bir kapı,

Bir veli.

Boğulmak mı, yanmak mı dedi biri,

Hangisi daha az acı verici?

Cevap geldi,

Derin bir sesten;

Ne sudan zarar gelir ne de ateşten.

Kurtuluşun anahtarı;

İnanman, iman ve aman...

Dağlar toprak oldu, sel oldu aktı.

Ateşi örttü suyu emdi.

Bunca çamur nasıl temizlenir diye

Kimisi şikayet etti.

Korkulu gözlerde

Korku söndü, korku öldü.

Herkes bunlar yaşanmamış gibi,

Ne yapıyorlarsa ona geri döndü.